Grand Canyon

We zijn vaak wakker geworden met een mooi uitzicht tot nu toe, maar het uitzicht van deze morgen komt zeker in de top 3. Met een lekker zonnetje stapten we de camper uit om te ontbijten en keken we uit op het prachtige Lake Powell. Buiten genoten we van een lekker ontbijtje met ‘peanutbutter & jelly’. Tijd om hier lang van te genieten hadden we echter niet, want we moesten op pad naar de Grand Canyon. Het laatste nationale park van deze vakantie. Omdat de camper ook over een paar dagen moet worden ingeleverd rijdt iedereen vanaf nu ongeveer zijn laatste ritje en vandaag zat Eric voor het laatst achter het stuur.

Grand Canyon Village lag niet zo ver bij Page vandaan, vandaar dat we na 3 uurtjes rijden al Grand Canyon National Park binnen reden. We hadden een camping midden in het park op het oog, aan de ‘South Rim’ de zuid- en best bezochte kant van de Grand Canyon. Via een mooie weg vlak langs de rand van de Canyon reden we naar het hart van de South Rim: Grand Canyon Village. Aangekomen bij de aldaar aanwezige camping wachtte ons een teleurstelling, want er hing een levensgroot bord met ‘full’ bij het registratiekantoor, en we hadden niet gereserveerd. We zijn toch maar even het kantoor in gegaan om zonodig wat informatie te vragen over een eventuele andere camping. Maar de mannen hadden weer eens geluk en wisten de hand te leggen op de laatste kampeerplaats, en nog wel met alle mogelijke aansluitingen ook (water, stroom en riool).

Nadat we de camper hadden geparkeerd en aangesloten werd het even tijd voor een vergadering over wat te gaan doen die middag. Eerder hadden we al beslist niet naar de Grand Canyon Skywalk te gaan, omdat a: het uit de route lag, b: er geen camera’s toegestaan waren, c: het extreem duur was. Daarom besloten we te gaan paardrijden de Canyon in, dit bleek bij navraag niet te kunnen op paarden, maar wel op muilezels. We besloten dus om op zoek te gaan naar een ezel en deze even full gas de Canyon in te sturen. Dit bleek een erg naieve gedachte want ezeltochten kon je niet boeken voor een paar uurtjes, maar alleen voor volledige dagtochten van maar liefst 8 uur, omdat het nogal een ‘enkie kuieren’ is naar beneden.

Maar niet getreurd, de mannen weten zich wel te vermaken. We besloten onszelf zonder ezel, als voetganger, een stukje naar beneden te begeven. Het wandelpad had enkele zeer mooie vergezichten, en de fotos maken wel duidelijk waarom de canyon GRAND Canyon heet. Sommige stukken keek je wel 2 kilometer naar beneden!
Omdat we natuurlijk ook weer terug moesten lopen gingen we niet al te ver en zo kwam het dat we om 4 uur alweer bij de camper waren. Omdat het erg lekker weer was besloten we er maar weer eens een bbq-tje tegenaan te gooien en dus werd er weer maximaal ingekocht in de park-supermarkt.

Aangezien het blote-bastenweer was, werd er even lekker zonder shirt in de zon gechilled, en rond half vijf staken we de bbq aan. Chefkok Eric gaf hier weer een staaltje koken ten beste weg! De ene na de andere lap vlees vloog onze borden op, en na een paar uurtjes was de duisternis ingevallen en besloten we binnen de avond nog even voort te zetten.

Terwijl Marco en Marinus even gingen douchen, keken Erick2 en Gerrit even een homevideo-dvd van een verjaardag van 2 jaar terug. Na een uurtje werd er wild op het raam geklopt en stonden een opgewonden Marco en Marinus aan de achterkant van de camper. Wat bleek, ze konden de camper niet in, omdat er aan de andere kant een enorm hert (ter grootte van een paard), met een al even groot gewei, door het raam naar binnen aan het kijken was en ook de deur blokkeerde. Aangezien we meermalen gewaarschuwd waren dat herten zeer dodelijke beesten waren, bleven M & M even aan de andere kant wachten tot het hert was doorgelopen. Het beest zal de biefstukjes van Chef Eric wel geroken hebben :). Een mooiere afsluiter van de dag kun je je natuurlijk niet wensen in de Grand Canyon, en daarom doken we kort daarna allemaal onder de synthetische stof.