Buugen met bogen in Arches
Door: Webmaster
15 Oktober 2007 | Verenigde Staten, Moab
Na wederom een koude nacht, waar Gerrit ditmaal geen last van had, werden we wakker in Torrey. Aangezien er maar 1 douche aan ons toegewezen was, die we ook nog met andere gasten moesten delen, was het even goed plannen om iedereen gedoucht aan het ontbijt te krijgen. Marinus en Eric hadden de avond ervoor al gedoucht, en Marco was die ochtend de eerste. Aangezien er ondertussen al meer mensen aan de deur stonden te trekken ging Gerrit gelijk volgend op Marco. Toen Erik echter wilde gaan na Gerrit bleek er al een andere mormoon in de douche te staan. En aangezien we wilden gaan besloot Erik het douchen maar eens over te slaan, een unicum.
Na het gebruikelijke ontbijtje vertrokken we naar Moab, een naam die sommigen van ons waarschijnlijk bekend voorkomt. Maar dit is niet het bijbelse Moab, maar Moab in Utah. Zeer waarschijnlijk wel vernoemd naar het bijbelse Moab trouwens, maar goed, dat zal jullie een worst zijn kommen te wezen.
Marcootje zat achter het stuur en reed ons via allerlei plattelandsweggetjes met loslopende koeien en buffels weer naar de bewoonde wereld. Daar had iedereen weer bereik met zijn mobiele telefoon dus moest er acuut gebeld en gesmst worden met het thuisfront. Nadat we de telefoonmaatschappijen weer behoorlijk gesponsord hadden gingen we wat eten in de in de benzinepomp aanwezige broodjeszaak Subway. Hier werd een zeer lekkere maaltijd genuttigd in de vorm van sandwiches, volgens velen de beste maaltijd sinds lange tijd.
We waren niet zo ver meer bij Moab vandaan en tegen het middaguur (het wordt traditie) kwamen we aan bij weer een nieuwe camping. Hier checkten we even in en reden de camper naar onze plek. We hadden besloten niet al te vroeg naar het park (Arches) te gaan, omdat we daar een zonsondergang wilden bezichtigen. Vandaar dat we maar even een wasje gingen draaien. Dit ging ons zeer goed af, in tegenstelling tot het drogen. Dat schoot voor geen meter op dus hingen we maar een deel te drogen, een echt Spakenburgs tafereeltje.
Toen de kleren weer schoon en droog waren vertrokken we richting Arches. Ook in dit park was het weer mogelijk om praktisch het hele park door te rijden en via verschillende stops te ‘hiken’ naar bezienswaardigheden. Als eerste stopten we bij de ‘balanced rock’ een steenformatie die welhaast onmogelijk lijkt, waarbij een enorme steen balanceert op een zeer dun voetje van uitgesleten rots. Hierna gingen we naar de wereldberoemde ‘Delicate arch’, ’s werelds grootste natuurlijke boog, met een overspanning van maar liefst 90 meter. Hier werden weer de nodige foto’s gemaakt, serieuze en minder serieuze ;-).
We keken even op onze horloges (voor zover aanwezig) en constateerden dat het tijd was om naar de plek te gaan waar we de zonsondergang wilden bekijken. Een uitkijkpunt met zicht op de ‘Landscape arch’, het symbool van de staat Utah. Via een korte maar uitputtende, want steile, wandeling kwamen we bovenop een rotsformatie die ons een prachtig uitzicht gaf op de ‘Landscape arch’. Hier genoten we volop van de ondergaande zon, totdat op het moment supremé een wolk voor de zon schoof. Bummer! Herkansing in Monument Valley dan maar. In ieder geval weer wat meegemaakt toch, en alsnog wel mooie foto’s gemaakt.
Het werd donkerder en kouder (logisch na een zonsondergang) dus zetten we een sprintje in richting camper, en scheurden we naar de camping. Onderweg werd beslist dat we de eerder aangeschafte pannenkoekenmix gingen gebruiken. Eric nam de dankbare taak op zich om de pannenkoeken in elkaar te draaien, en als een volleerd circusartiest gooide hij de baksels de camper door. Met smaak werd de hele partij opgesmikkeld terwijl er ondertussen genoten werd van een biertje.
Foto's: http://www.nongetjie.nl/fotos/2007/07_10_15_amerika_arches/index.php
Na het gebruikelijke ontbijtje vertrokken we naar Moab, een naam die sommigen van ons waarschijnlijk bekend voorkomt. Maar dit is niet het bijbelse Moab, maar Moab in Utah. Zeer waarschijnlijk wel vernoemd naar het bijbelse Moab trouwens, maar goed, dat zal jullie een worst zijn kommen te wezen.
Marcootje zat achter het stuur en reed ons via allerlei plattelandsweggetjes met loslopende koeien en buffels weer naar de bewoonde wereld. Daar had iedereen weer bereik met zijn mobiele telefoon dus moest er acuut gebeld en gesmst worden met het thuisfront. Nadat we de telefoonmaatschappijen weer behoorlijk gesponsord hadden gingen we wat eten in de in de benzinepomp aanwezige broodjeszaak Subway. Hier werd een zeer lekkere maaltijd genuttigd in de vorm van sandwiches, volgens velen de beste maaltijd sinds lange tijd.
We waren niet zo ver meer bij Moab vandaan en tegen het middaguur (het wordt traditie) kwamen we aan bij weer een nieuwe camping. Hier checkten we even in en reden de camper naar onze plek. We hadden besloten niet al te vroeg naar het park (Arches) te gaan, omdat we daar een zonsondergang wilden bezichtigen. Vandaar dat we maar even een wasje gingen draaien. Dit ging ons zeer goed af, in tegenstelling tot het drogen. Dat schoot voor geen meter op dus hingen we maar een deel te drogen, een echt Spakenburgs tafereeltje.
Toen de kleren weer schoon en droog waren vertrokken we richting Arches. Ook in dit park was het weer mogelijk om praktisch het hele park door te rijden en via verschillende stops te ‘hiken’ naar bezienswaardigheden. Als eerste stopten we bij de ‘balanced rock’ een steenformatie die welhaast onmogelijk lijkt, waarbij een enorme steen balanceert op een zeer dun voetje van uitgesleten rots. Hierna gingen we naar de wereldberoemde ‘Delicate arch’, ’s werelds grootste natuurlijke boog, met een overspanning van maar liefst 90 meter. Hier werden weer de nodige foto’s gemaakt, serieuze en minder serieuze ;-).
We keken even op onze horloges (voor zover aanwezig) en constateerden dat het tijd was om naar de plek te gaan waar we de zonsondergang wilden bekijken. Een uitkijkpunt met zicht op de ‘Landscape arch’, het symbool van de staat Utah. Via een korte maar uitputtende, want steile, wandeling kwamen we bovenop een rotsformatie die ons een prachtig uitzicht gaf op de ‘Landscape arch’. Hier genoten we volop van de ondergaande zon, totdat op het moment supremé een wolk voor de zon schoof. Bummer! Herkansing in Monument Valley dan maar. In ieder geval weer wat meegemaakt toch, en alsnog wel mooie foto’s gemaakt.
Het werd donkerder en kouder (logisch na een zonsondergang) dus zetten we een sprintje in richting camper, en scheurden we naar de camping. Onderweg werd beslist dat we de eerder aangeschafte pannenkoekenmix gingen gebruiken. Eric nam de dankbare taak op zich om de pannenkoeken in elkaar te draaien, en als een volleerd circusartiest gooide hij de baksels de camper door. Met smaak werd de hele partij opgesmikkeld terwijl er ondertussen genoten werd van een biertje.
Foto's: http://www.nongetjie.nl/fotos/2007/07_10_15_amerika_arches/index.php
-
17 Oktober 2007 - 07:31
Fleur:
Hey kerels!
Erik had me de link gegeven naar deze site, echt heel leuk om jullie verhalen te lezen. Jullie vermaken je daar wel zo te zien.
Jammer van die wolk bij zonsondergang!
Geniet ervan en veel plezier in Vegas
liefs uit warschau -
17 Oktober 2007 - 07:55
Willeke:
Volgens mij is Eric gewend dat z'n moeder z'n was doet (Gerrit ook trouwens)!! -
17 Oktober 2007 - 08:26
Rikrok:
Ik denk al die jongens wel hahahaha -
17 Oktober 2007 - 09:56
Jatas:
Wat wil een mens nog meer!!
-
17 Oktober 2007 - 11:26
Ria, Peter En Jos:
Geweldig mooi, zulke mooie foto's. Ik wist niet dat Erik zo hoog kan springen. Nou, vanaf heden hoef ik me over de was thuis ook geen zorgen meer te maken. Hier is alles goed en nog veel plezier. Groetjes ria -
17 Oktober 2007 - 21:10
Daantjie:
Hee zie ik dat nou goed? Erik bruiner dan Gurby?! Je moet met die laptop in de zon gaan zitten man ;-)
Moab ken ik niet, Utah wel van Prison Break hihi!
Spreek jullie snel weer xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
